Weet je wat het moeilijkste is van revalideren? Het verenigen van het herstelproces van de blessure (het makkelijke deel – want dat doen én moeder natuur én de dierenarts) en het gezond houden van het hele paard. Dat is het lastige stukje. Alles moet kloppen.

Deze herinnering kreeg ik van Facebook. Let in de video in deze blog vooral op de grote vos, Hästens. Na zijn revalidatietraject van twee jaar galoppeerde hij weer lekker in de wei (en onder het zadel)! Je kan dus wel zeggen dat het revalidatietraject geslaagd is.

Vorige week hebben jullie de verhelderende blog van Marjorie Westerhof kunnen lezen over trainbaarheid van het paard, n.a.v. het Horseconnect seminar over dit onderwerp op 17 februari jl. Op dit seminar heb ik de geschiedenis van mijn 6-jarige ruin Harry uit de doeken gedaan als casus die illustreert wat er allemaal in de opleiding van het jonge paard fout kan gaan en welke gevolgen dat heeft voor de trainbaarheid en zelfs de bruikbaarheid van zo’n paard.

Kom ik weer met mijn leadrope! In dit blog wil ik het belang onderstrepen van grondwerk als onderdeel van de basistraining van ieder paard, ongeacht de discipline of de ambitie van de ruiter. Onder grondwerk versta ik in dit blog het onbelast trainen van een paard, anders dan werk aan de longe, de dubbele longe of de dubbele lange lijnen. Er bestaan verschillende methodes van grondwerk, maar steeds gaat het om het trainen van vertrouwen, gehoorzaamheid, lenigheid, balans en coördinatie waarbij systematisch gebruik wordt gemaakt van de leerprincipes.

In deze blog neem ik jullie mee in de revalidatie van mijn paard Hästens, een jong dressuurpaard met een ernstige aandoening. Ik weet nu nog niet of hij deze aandoening zal overwinnen en of hij een pijnvrij leven kan leiden zonder pijnstilling.