Vorige week hebben jullie de verhelderende blog van Marjorie Westerhof kunnen lezen over trainbaarheid van het paard, n.a.v. het Horseconnect seminar over dit onderwerp op 17 februari jl. Op dit seminar heb ik de geschiedenis van mijn 6-jarige ruin Harry uit de doeken gedaan als casus die illustreert wat er allemaal in de opleiding van het jonge paard fout kan gaan en welke gevolgen dat heeft voor de trainbaarheid en zelfs de bruikbaarheid van zo’n paard.

Kom ik weer met mijn leadrope! In dit blog wil ik het belang onderstrepen van grondwerk als onderdeel van de basistraining van ieder paard, ongeacht de discipline of de ambitie van de ruiter. Onder grondwerk versta ik in dit blog het onbelast trainen van een paard, anders dan werk aan de longe, de dubbele longe of de dubbele lange lijnen. Er bestaan verschillende methodes van grondwerk, maar steeds gaat het om het trainen van vertrouwen, gehoorzaamheid, lenigheid, balans en coördinatie waarbij systematisch gebruik wordt gemaakt van de leerprincipes.

Huh? De Niro met een leadrope? In een westernmovie of zo? Nee, niet Róbert De Niro, maar gewoon De Niro, die gepimpte en geblingde laarzen waar dressuurprikkers mee lopen! Ja maar, met een leadrope?! Daar passen toch veel meer cowboyboots bij? Je ziet natural horsemanshippers toch niet in De Niro laarzen lopen? En van de andere kant: heb jij wel eens een dressuurruiter met een leadrope zien zwaaien?

Bij het horen van de term leerprincipes in de paardenwereld, gebeurt het nogal eens dat er direct een discussie ontstaat tussen trainers, waarbij de één beweert dat het paardvriendelijker is om door middel van positieve bekrachtiging het paard gewenst gedrag aan te leren en de ander ervan overtuigd is dat het paard alleen via negatieve bekrachtiging kan leren.