De op één na laatste dag van 2022 is het vandaag. Buiten giert de wind om het huis en de regen slaat tegen de ramen. Een perfecte dag om terug te kijken op het afgelopen jaar. Voor zover ik dat niet al deed.

Weet je wat het moeilijkste is van revalideren? Het verenigen van het herstelproces van de blessure (het makkelijke deel – want dat doen én moeder natuur én de dierenarts) en het gezond houden van het hele paard. Dat is het lastige stukje. Alles moet kloppen.

Gezocht voor wetenschappelijk onderzoek: Paarden die ervaring hebben met aquatraining

Voor wetenschappelijk onderzoek vanuit de Universiteit Utrecht naar de invloed van aquatraining op de biomechanica van het sportpaard, zijn wij op zoek naar gezonde warmbloedpaarden om metingen uit te voeren tijdens een aquatraining.

“Als mijn onderneming de coronacrisis overleeft, dàn kan ik ondernemen”, zei ik tegen mijn gesprekspartner door de telefoon. “Als ik mijn onderneming door de crisis heen kan loodsen, dan bén ik een ondernemer”, dacht ik bij mezelf. “Dan durf ik mijzelf wel een ondernemer te noemen.” Het is toch een soort geuzennaam. Zeker na deze strijd die we met zijn allen geleverd hebben.

Ik vraag het me wel eens af. Roos (mijn dochter) mocht van mij heel veel dingen niet. Niet je handen laag en breed, niet terugwerken met je hand, niet zélf druk op de teugels zetten met je hand.

Horses in Hands. Het paard in de handen. Waar slaat die naam eigenlijk op? Waarom  heet mijn onderneming Horses in Hands?

Om die vraag te beantwoorden, neem ik je mee terug in de tijd, zo’n kleine 10 jaar geleden, toen ik de opleiding tot gedragstherapeut voor paarden volgde bij Tinley Academie.