Zou het leuk zijn als je moeder instructeur is?

Ik vraag het me wel eens af. Roos (mijn dochter) mocht van mij heel veel dingen niet. Niet je handen laag en breed, niet terugwerken met je hand, niet zélf druk op de teugels zetten met je hand.

En ja, op zo’n manier is het voor een kind dan niet altijd makkelijk om je pony in de krul voor te stellen.

Wat ze wel mocht?

Handen voor het zadel plaatsen en zelf in balans zitten. Van achter naar voren impuls opwekken. En geleidelijk aan groeit dan wel het gevoel voor begrenzen met de juiste timing en dosering zodat het paard aanleuning geeft. Ook bij een kind, juist bij een kind. Het is de moeilijke weg, maar ach, viool spelen is ook moeilijk en dat leren kinderen ook. Ze is nu 14 jaar en welke foto je ook van haar neemt, ze zit altijd in balans en ze rijdt altijd van de hand af.

Ze doet inmiddels ook uitspraken als “hey mam, ik voel zijn rechter achterbeen in mijn hand terugkomen” of “hey, hij geeft eigenlijk na op zijn eigen druk die ontstaat als ik zijn activiteit alleen maar opvang, dat hoeft helemaal niet met je hand.”  Na, precies!

Een goede basis kost tijd, voor ruiter én paard.

Maar op een goed fundament kun je bouwen. Met 2 pony’s M1 geklasseerd en nog een hele toekomst en paarden voor de boeg. “Ik vind dat je super rijdt Roos.”  Trotse mamma!