Waarom die naam?

Horses in Hands. Het paard in de handen. Waar slaat die naam eigenlijk op? Waarom  heet mijn onderneming Horses in Hands?

Om die vraag te beantwoorden, neem ik je mee terug in de tijd, zo’n kleine 10 jaar geleden, toen ik de opleiding tot gedragstherapeut voor paarden volgde bij Tinley Academie.

Tinley Academie is dé specialist als het gaat om het opleiden van gedragstherapeuten voor verschillende diersoorten. Wat mij enorm aansprak in de opleidingsrichting voor paarden, is dat de verschillende lesmodules werden gegeven  door vooraanstaande specialisten uit de paardenwereld. Sommige namen kende ik van columns en artikelen in Hoefslag, Bit en – toen nog – Ros. Daarbij is de basis van deze opleiding heerlijk theoretisch en behoorde het wetenschappelijk werk van o.a. McClean, McGreevy, Zeitler-Feicht en Mills en Nankervis tot de verplichte examenstof. Mocht je deze namen niet kennen, deze wetenschappers hebben onderzoek gedaan naar het natuurlijk gedrag van paarden, naar het gedrag van paarden in allerlei takken van sport en gebruik én naar de manier waarop paarden leren.

“Waar is dat voor nodig, zul je misschien denken, we weten inmiddels toch wel zo’n beetje alles over paarden? We doen het al jaren zo. Mijn instructeur zegt … Bij ons op stal vinden we gewoon zus of zo”.

Zoveel paardenmensen, zoveel meningen.

En dat was voor mij precies de motivatie om me in te schrijven bij Tinley Academie. Want hoe zit het nu echt? Hoe beleven de paarden onze wereld? En hoe kan het dat we een paard kunnen leren appuyeren en een zebra niet? Ik vind dat leuke vragen om me mee bezig te houden. Maar veel belangrijker nog vind ik het om te weten hóe een paard leert zodat ik effectief kan trainen en daarnaast vind ik het  mooi werk om te analyseren waar probleemgedrag vandaan komt. 

Hoe dan ook, één van die modules werd gegeven door Emiel Voest, de grondlegger van het Freestyle Systeem. In die tijd had ik wel eens van het Freestyle Systeem gehoord, maar ik wist er verder niet zo heel veel van. De dressuurruiter naast mij in de klas ook niet. Emiel begon zijn introductie met de woorden: “mochten jullie bij het Freestyle Systeem associaties hebben met geitenwollensokken, bitloos en boomloos, help ik jullie uit de droom: wij rijden gewoon dressuurwedstrijden met stang en trens”. Waarop de dressuurruiter naast mij en ik opveerden en op het puntje van onze stoel gingen zitten. Dit zou een interessante dag gaan worden!

Natural horsemanship en dressuursport united! Hoe dan?

En een interessante dag werd het. Een dag die bepalend werd voor het ontstaan van mijn onderneming. Tijdens die dag kregen we te zien hoe je een paard zo effectief mogelijk kan trainen als je maar uitgaat van zijn natuurlijke gedrag: als wij ons aan het paard aanpassen, beweegt het paard met ons mee. Wij leiden, hij volgt.  

Daarnaast leerden we van alles over de biomechanica van het paard: welke spieren gebruikt het paard in welke oefeningen. Andersom geredeneerd: met welk trainingsdoel zet je je dressuuroefeningen in. En dat is niet omdat het moet in de dressuurproef. Heel eerlijk gezegd leerde ik die dag allemaal dingen die ik gehoopt had te leren bij mijn ORUN 3 opleiding. Maar dat was niet zo. Ik besloot die dag dat ik na het afronden van Tinley Academy de opleiding op de Freestyle Academy zou gaan volgen.

En toen gaf Emiel een demonstratie loswerken met een paard. Door effectief gebruik te maken van je lichaamstaal maak je een paard duidelijk wat je van hem vraagt. Zo kun je de richting en het tempo bepalen. Je kan hem overgangen laten maken, laten uitstrekken of verzamelen. En dat allemaal zonder dat je het paard aanraakt. Als dat op een vanzelfsprekende manier lukt, heb je het paard “in de handen”. Het vergt heel veel oefening om zo goed te worden in loswerken dat je het paard in de handen kunt hebben. Het is net zo’n strevenswaardig principe als durchlässigkeit en het voelt ook vergelijkbaar. Tijdens die demonstratie wist ik dat natuurlijk nog niet, maar ik had al wel besloten dat ik zo goed wilde worden en ik vond de vertaling van “het paard in de handen hebben” een mooie alliteratie vormen: Horses in Hands.

Een naam voor mijn toekomstige werk was geboren. Bij thuiskomst heb ik gelijk de domeinnaam geclaimd.

Inmiddels zijn we vele jaren verder en heb ik àlle opleidingen op de Freestyle Academy afgerond. Die van Freestyle Instructeur, rij-instructeur, welzijnsadviseur en revalidatietrainer. Welke opleiding je ook kiest op de Freestyle Academy: het natuurlijk gedrag van het paard staat altijd centraal. En daar is niets alternatiefs of geitenwollensokkerigs aan. Dat principe maakt training, management en revalidatie juist effectief. Omdat het voor het paard begrijpelijk is, voorspelbaar en fysiek haalbaar.

Deze praktijkgerichte opleidingen vormen een hele mooie aanvulling op mijn theoretische basis van Tinley Academy. Aan theorie alleen heb je niet genoeg om effectief te trainen, maar een goede theoretische basis helpt je wel om scherper te analyseren en te doorgronden wat er aan de hand is. “It ain’t necessarily so”: het is niet altijd wat je denkt dat het is. In de paardenwereld waar net zo veel meningen als mensen over elkaar heen buitelen, is het bijzonder fijn om in staat te zijn systematisch te observeren, te analyseren, te redeneren en dan pas te handelen. Als ik als professional aan de slag zou gaan, wilde ik die kwaliteit toch minimaal kunnen bieden.

Maar met deze opleidingen had ik het plaatje voor mezelf nog niet compleet. Ik wilde toch nog meer weten van de anatomie en biomechanica van paarden en daarom heb ik de opleiding tot sportmasseur bij Bartels Horse and Health Instituut gevolgd. Nou ja, Horses in Hands is voor een sportmasseur verder geen naam die uitleg behoeft toch? In dit werk, heb ik de paarden letterlijk in de handen.

Ook in mijn werk als bitfitter komt de naam Horses in Hands van pas. We ontvangen de impuls die we van achter uit opwekken immers in onze handen via het contact met het bit. Zo voel je mede in je hand hoe je paard onder je beweegt. En zo heb je het paard dus ook weer “in de handen”.

En toen kwam de overname van het revalidatiecentrum op mijn pad. Zou ik nog steeds verder gaan onder de naam Horses in Hands, vroeg ik me af? Ja! Want bij ons is het paard in goede handen. In kundige handen vanwege de opleidingsachtergrond en ervaring van álle medewerkers. En in ons werk hébben we de paarden ook echt in de handen. Hoe vaak kunnen we onze telefoon niet bedienen, omdat we weer met paarden in de handen staan? In de aquatrainer, in de longeerbak of op de behandelplaats?

Het klopt dus telkens weer.

Maar voor mij blijft het altijd een verwijzing naar het Freestyle Systeem. Omdat de ethologische en biomechanische principes in ons werk hetzelfde zijn: hoe een paard zich van nature gedraagt, hoe een paard van nature leert en hoe een paard van nature beweegt. Zo voorkomen we stress en trainen we effectief. Het paard begrijpt immers wat we bedoelen en is in staat om het gevraagde uit te voeren. Om blessures en gedragsproblemen te voorkomen, maar ook om te revalideren en te herconditioneren, is het heel belangrijk om echt te kunnen doorgronden wat een paard in wezen is: hoe nemen zij de wereld waar, hoe zit hun lichaam in elkaar, hoe functioneert dat lichaam, wat voelen paarden …. Je moet ze als het ware “in de handen hebben”. Daarvoor raak je nooit uitgeleerd.